τα Εικαστικά στο Γυμνάσιο

Ο Εικαστικός μπαίνει στην τάξη και ζητά απο τους μαθητές να ζωγραφίσουν ή να κατασκευάσουν κάτι. 

Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι  κάθε εκφώνηση ενός εικαστικού θέματος/άσκησης είναι ένα κάλεσμα για να βρεθεί η δημιουργική λύση ενός προβλήματος.

Το εικαστικό όμως "πρόβλημα"  είναι εντελώς διαφορετικό από τα άλλα προβλήματα, τα οποία καλείται να λύσει ο μαθητής στα άλλα μαθήματα. Ενώ, ας πούμε, στο μαθηματικό πρόβλημα "ένα κι ένα πόσο κάνει" η απάντηση είναι ότι  -κάνει πάντα δύο και ποτέ κάτι άλλο, στο εικαστικό πρόβλημα η απάντηση είναι ότι -ένα κι ένα μπορεί να κάνει δύο αλλά και τέσσερα ή δέκατέσσερα.
΄Οταν, δηλαδή, τεθούν οι όροι ενός εικαστικού προβλήματος, η αναζήτηση της λύσης του βρίσκεται  πέρα από τον ορισμό του προβλήματος, πέρα απο το  δίπολο "σωστο-λάθος".

Αυτή η διαδικασία εξασκεί το μαθητή στη δημιουργική σκέψη.

Εξασκεί το μαθητή στην κριτική σκέψη.

Ας δούμε απο κοντά τη διαδικασία:

΄Οταν ο εικαστικός λέει στο μαθητή ή στη μαθήτρια:

"ζωγράφισε ένα σπίτι και μπροστά απο το σπίτι κάτι να συμβαίνει"

στην πραγματικότητα ζητάει απο τή μαθήτρια ή το μαθητή πολλά περισσότερα απο αυτό που φαίνεται σε πρώτο επίπεδο.

Να μερικές απο τις ερωτήσεις που αναδύονται αμέσως στο μυαλό του/της μαθητή/τριας:

πού βρίσκεται το σπίτι; βρίσκεται σε χωριό ή σε πόλη;έχει άλλα σπίτια τριγύρω; στο βάθος φαίνονται μόνο σπίτια ή μήπως κάποιο τοπίο;μήπως φαίνεται θάλασσα στο βάθος;ή μήπως βουνά;ή η Ακρόπολη;τί συμβαίνει  μπροστά στο σπίτι;κάτι ευχάριστο ή κάτι δυσάρεστο;δύο άνθρωποι ή περισσότεροι;μήπως δύο ζωάκια  τρώνε το φαγητό που τους έβαλε ένα παιδί;μήπως δύο συμμαθητές  μιλάνε;μήπως περνάει ένα ποδήλατο; ή ένα αυτοκίνητο;μήπως συμβαίνει ένα ατύχημα;πού είμαι εγώ που  βλέπω το σπίτι και το περιστατικό; το βλέπω απο κοντά ή απο μακρυά; βλέπω τα άλλα σπίτια;βλέπω τα παράθυρα και τις πόρτες;μπορώ να ζωγραφίσω ανθρώπους στα παράθυρα να βλέπουν κι αυτοί; ανθρώπους πιο μακρυά που περπατάνε;αυτοκίνητα; μία πλατεία; ένα περίπτερο;ήλιο στον ουρανό;σύννεφα; κλπ.κλπ.κλπ. 

αυτό σημαίνει ότι 

ο/η μαθητής/τρια καλείται:

να αναλύσει τα ζητούμενα του προβλήματος για να δει αν υπάρχουν περιορισμοί:

Ποιά είναι τα όρια εντός των οποίων θα δημιουργήσει την εικόνα του;

Ποιές είναι οι πιθανότητες-δυνατότητες αν υπερβεί τα όρια του προβλήματος;

ο/η μαθητής/τρια καλείται: 

να ψάξει για πιθανές λύσεις (το ασφαλές περιβάλλον της εικαστικής πράξης του προσφέρει τη δυνατότητα να δοκιμάσει, να προτείνει ελεύθερα τις λύσεις του, χωρίς τον κίνδυνο της απόρριψης, γεγονός που διευρύνει την ευστροφία του και για τα άλλα μαθήματα, αλλά και για τη ζωή του γενικότερα),

να μη δεχτεί τη λύση που θα προτείνει ο διπλανός του, αλλά να ψάξει για τη δική του/της λύση (στην πραγματική ζωή αυτό σημαίνει να μην ακολουθεί τα στερεότυπα, γιατί η γνώμη του άλλου μπορεί να είναι εσφαλμένη ή προϊόν προκατάληψης).